SJP:ADAM
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
ADAM, JADAM, a. m. (Arab. adem = człowiek) pierwszy człowiek, Adam; Sorab, inf. Hadam, Hodam; Ross. праотéцъ, прародитель. - Zakon S. Adama. Teat. 7 c.. 7. = stan małżeński, der Ehestand, (oppos. bezżeństwo.- Theol. stary Adam = grzech pierworodny, grzechy stare, der alte Adam, Erbsünde, alte Sünden. Złóżcie tego Adama starego. W. Post. w. 9. Trzeba zwłóczyć starego Jadama odzienie. Biał. Pst. 14. Ostatni Adam, nowy Adam = Chrystus Jezus. Kuczb. Kat. 85. der neue Adam, Jesus. § tr. od Adama, od stworzenia świata, von Adam her, von Erschaffung der Welt. Wchodzi z rzeczą swą w dziwne labirynty, oracyą wszystko od Adama ią począwszy, rozwlecze. Gór. Dw. 386. 2., Adam, u nas imię zwyczayne, Taufname Adam. J. O. X. Generał Adam Czartoryski. X. Biskup Adam Naruszewicz. - Alluzya: Znam to do siebie, móy zacny Korwinie (Kossakowski), żem od Adama wziął imię i ciało. Zab. 7, 325. Nar. - Lusus verborum: Byś na mnie rzekł o Tomasz, abo na się Jadam. Jag. Gr. B. 8. (oto masz, naści! - ia dam). Prov. Na święty Adam. Rys. Ad. 42. (= na S. Nigdy, na S. Bóg wie, na zielone Swięta) auf den Nimmerstag. § Anat. Jabłko Adam, pagórek przy gardle, grdycze, pomum Adami. Kirch. Anat. 44. Boh. Adamowo gablko; Vind. Adamovu jabuku, Adamska jabuka; Ross. кадыкъ, der Adamsapfel an der Kehle (der Kröbs, der Gröbschel). Deriv. Adamek, Adaś, Adamita, Adamowy.
