SJP:ADAMASZEK
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
ADAMASZEK, szku. m. materya od miasta Azyatyckiego Damaszku nazwana. Wyrw. G. 261. Sorab. inf. Dámmaschk; Boh. Damassek; Croat. et Hung. damask; Vind. tomoshk; Ital. Damasco; Gall. Damas; Angl. et Dan. damask; Ger. der Damast; (Ross. камка; Carn. haba, abad). Adamaszku drożéy niemaią przedawać łokieć nad złł. pół trzecia. Vol. Leg. 3, 370. W pokoiu adamaszek, a w polach pustki. Teat. 26, b. 4. ADAMASZKOWY, a, e. Boh. damasskowy, (Ross. камчатный), od damaszku, z adamaszku, Damasten. Obrus adamaszkowy. Vol. Leg. 4, 358. Adamaszkowe serwety. Gost. Gór. 111.
Not. cf. Damaszczyny, demeszka, demeszkować.
