SJP:ADMIRAŁ
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
ADMIRAŁ, AMIRAŁ, a. m. z Arabsk. Amir, Emir = panuiący. Du Fresne Gl.-Hisp. admirante, Ger. der Admiral, Eccl. адмиралъ, корабледержецъ, корабленачалникъ; Croat. ladijh (łódź, korab) = hetman woyska morskiego. Papr. W. 1, 465. Dudz. 33. rządca woyska morskiego. Petr. Pol, 119. Kazimierz Jagiełłończyk miastu Gdańskowi dał tytuł admirała Polskiego. Czac. Pr. 327. Admirałem bydź, Eccl. корабленачалствовати, корабледержавствовати, Graec. ναυκρατειν. 2 Hist. Nat. Admirał, conus ammiralis, muszla w morzu Amerykańska. Zool. 96. eine amerikanische Meerschnecke. §. Admirał, Atalanta Linn. gatunek motyla. Kluk Zw. ein Schmetterling, der Admiral.
