<<< Dane tekstu >>>
Autor Samuel Linde
Tytuł Słownik języka polskiego
Podtytuł Przez M. Samuela Bogumiła Linde
Wydawca Drukarnia XX. Piiarów
Data wyd. 1807-1814
Miejsce wyd. Warszawa
Indeks stron

ADORACYA, yi. f. Ross. обожанїе = modlenie się do kogo, die Anbetung. Cześć naypokornieysza, którą ludzie bogu wyrządzaią powierzchownym ułożeniem. Kras. Zb. 1, 32. Czynił głębokie adoracye, to iest, pokłonów czołem do ziemi tysiąc wybiiał, za każdą adoracyą, powtarzaiąc modlitwę... Sk. Zyw. ?, 210. § tr. czczenie, poważanie czyiéy osoby w naywyższym stopniu, ubóstwianie, die Anbetung, Verehrung. -- Adoracyi godny, Ross. поклонятельный, поклоняемый, anbetungswürdig pokłonny. ADORATOR, a. m. Eccl. et Ross. поклонникъ, обожатель; Vind. obmolnik, namolnik, der Anbeter. Czciciel i adorator iéy wdzięków. Teat. 30, d. 5. Fem. ADORATORKA, i. die Anbeterinn. ADOROWAC, ał, uie, Act. imp. - Ross. обожать; Vind. obmoliti, namoliti = modlić się, ze czcią się kłaniać, w naywyższym stopniu kogo czcić, pr. et tr. einen anbethen. Nigdy nie przestanę te adorować wdzięki. Zab. 14, 143. Była od wszystkich ledwie nieadorowana. Zab. 9, 182.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Samuel Linde.