SJP:AFEKT
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
AFEKT, u. m. 1) wszelkie poruszenie lub wzruszenie umysła, Gemüthsbewegung, Rührung. Krasnomowca afekty (afekta) wzrusza w słuchaczach. Cn. Th. Rozum mężczyznę, białogłową affekt rządzi, oraz kocha, oraz nienawidzi; nie gdzie rozum, ale gdzie affekt, tam wszytka. Fr. Przy, 11. §. wyrażona passya, die (ausgedrückte) Gemüthsbewegung Jak to śliczny afekt i odmiana tonów w téy aryice. Boh. Kom. 1, 276. 2) namiętność, die Leidenschaft. Eccl. пристратїе; Vind. umnonagnost. -- Czyniąc ten wyrok, bardziéy się afektem, niż słusznością uniósł. Sk. Zyw. 2, 390. Afekty chociaż będą święte, Zawsze maią bydź rozumem uięte. Pot. Arg. 165. Puśćcie na stronę swoie afekty abo namiętności, które sprawiedliwie rozsądzić nie dopuszczaią. Baz. Hist. 184. 3) miłość, skłonność, przywiązanie, chęć ku czemu, przychylność. Zuneigung, Liebe. Chciałem iéy się oświadczyć z afektem, z którym ku niéy iestem. Teat. 9, b. 66. Oycowski afekt. Sk. Zyw. 286.
