<<< Dane tekstu >>>
Autor Samuel Linde
Tytuł Słownik języka polskiego
Podtytuł Przez M. Samuela Bogumiła Linde
Wydawca Drukarnia XX. Piiarów
Data wyd. 1807-1814
Miejsce wyd. Warszawa
Indeks stron

AKCENT, u. m. AKCENCIK, a. m. dem, przygłos czyli domiar w wymawianiu i znamię pisarskie na wyrażenie tego służące, der Accent, das Accentzeichen, der accentuirte Ton. Carn. et Vind. glasnik; Carn. kluka, Vind. klukka; Rag. nadslovak; Croat. zarez; Slov. Hlasuznak, zwukaznak, prizwuk, znamenko. U Kopczyńsk. znaczy przygłos różność wymawiania, przygłoska zaś znamię pisarskie. n. p. Polacy przgłosy swoie przygłoskami czyli znamionami do głosek dodanemi, malować przedsięwzięli. Kopcz. Gr. 3, 36. Wielu Polaków znayduie się, którzy w mowie przygłosów polskich ani wydadź, ani czyć mogą. ib. 37. Przygłoski czyli znamiona, tak nad samogłoskami, iak nad spólgloskami. ib. 36. W Perskim i Arabskim akcent przyiemny okrzywa grubość Tureckiéy mowy. Kłok. Turk. 40. Słowa ich fryzowane, akcent tchnie proporcyą muzyczną. Mon. 65. 521.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Samuel Linde.