SJP:AKCEPTACYA
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
AKCEPTACYA, yi. f. 1. Jur. przyięcie, zezwolenie na rzeczy, obrządek do ważności donacyi istotny Kras. Zb. die Einwilligung zur Besitznehmung, die Annahme. 2. przestanie na czym, kontentowanie, nie odwołanie się przeciw wyrokowi. Konst. 1768. die Anerkennung eines Richterspruches. 3. wziętość, szacunek, poważenie, die Beliebtheit, das Beliebtseyn, der Beifall, Credit. Horacyusz u dam w wielkiéy był akceptacyi. Kras. Hist. 130. 4. zdanie, mniemanie, opinia, die Meinung, das Gutachten. Bogactwa roli są prawdziwe, od akceptracyi ludzkiéy szacunku nie biorąc. Wyrw. G. 315. AKCEPTOWAC, ał, uie, act. imp. przyymować, annehmen. Przyiacielowi owemu dziękował, lecz iego rady wzdy nieakceptował. Jabł. Ez. 108. Trzeba poprzestać téy miłości, bo nas tu nie bardzo akceptuią (nie radzi nam). Tea. 22. c. 54. AkCEPTOWANY, a, e. mogący bydź akceptowanym, przyiętny, acceptabilis, annehmbar, annehmlich.
