SJP:ALKIERZ
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
ALKIERZ, a. m. ALKIERZYK, a. m. 1) przest: wypustek, narożnik (por. wykusz) ein Aerker, eine Aerkerstube. Zbudował na ścienie kościelnéy alkierzyki albo ganki w koło. 1. Leop. 3. Reg. 6, 5. Wydatny alkierz z ściany, proiectum Cn. Th. 2) Izdebka, pokoik maly ustronny, ein Seitenzimmer, ein kleines Nebenzimmer, ein Stübchen. Gospodarskie budynki pospolicie w sobie zamykaią izbę, alkierz i komorę. Oss. Wyr. Pokoie gościnne z garderobami, po dawnemu alkierze. Kras. Podst. 2, 139. Jeśli uprzedzi rywala, to go zamkniemy w Jéymościnym alkierzyku. Tea. 24, 126. Cztr. -- W Łac. Srz. arcona; Boh. arkyř, wikyř; Sło. arkyř, wysadka, pawlacka; Sor. 1. wuwark, podtwark; Karn. ajhker, afker, ahker, ahkerzhek, nahishje; Croa. nahisje; Bos. strasgjak, cjardak; Ross. чердакъ, чардакъ, чердачекъ.
