SJP:ALMARYA
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
*ALMARYA, *Olmarya, yi. ż. ALMARKA, i. ż. zdrbn. mieysce na schowanie, szafa, skrzynia, der Schrank. Cz. almara, armara, almarka, armarka; Słow. almaria; Dalm. ormar; Węg. aláriom, armarium; Kroac. i Bośn. ormàr, ormiaricz; Slaw. ormar, omar; Karn. olmârà, omâra; Vind. ormar, omara, vomar, vomarizh; Łac. srzed. armarium, armaria, almaria; Franc. l’armoire; Hiszp. almario; Hol. armaris, ammaris, almaris. n. p. Kleynoty w cudownych almaryach rozłożone, Star. Dw. 27. Pism swiętych almarya. 1. Leop. list S. Hier. 4 (schowanie 3. Leop.). Kramniki maiace w około olmarye w sobie. Star. Dw. 12. Siedzą sobie kącie iako olmarye. Petr. Et. 77. (por. iak milosierdzie w murku).
