Samotność (Rilke)

Samotność
Rainer Maria Rilke

Samotność jest tak jak deszcz.
Z morza naprzeciw wieczorom wznosi się;
z równin, co dalekie są i odległe,
płynie ku niebu, którym zawsze włada.
I dopiero z nieba na miasto opada.

Kropi w bezpłciowe tu na dół godziny,
gdy w ranek ulice wchodzą zakrętami
i gdy ciała, co nie znalazły ni krztyny,
odwracają się smutne, zawiedzione plecami;
i gdy ludzie, co żarci są nienawiściami,
jednym łóżkiem muszą spać związani:

wtedy samotność płynie z rzekami...

Informacje o tekście

Przekład może być udostępniony na innej licencji niż tekst oryginalny.
Oryginał	Tekst lub tłumaczenie polskie tego autora (tłumacza) jest własnością publiczną* (public domain),* ponieważ prawa autorskie do tekstów wygasły (expired copyright).
Przekład	Udziela się zgody na kopiowanie, dystrybucję i/lub modyfikację tego tekstu na warunkach licencji GNU Free Documentation License w wersji 1.2 lub nowszej, opublikowanej przez Free Software Foundation oraz licencji Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0. Można zastosować obie licencje lub jedną z nich. Informacje o pochodzeniu tekstu możesz znaleźć w dyskusji tego tekstu.