Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Nowele, Obrazki i Fantazye.djvu/421: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Himiltruda (dyskusja | edycje) |
|||
| Status strony | Status strony | ||
| - | + | Skorygowana | |
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{CentrujStart}}{{f|'''<noinclude>43. </noinclude>Nauczyciele sieroty.'''|w=120%}}<br /> |
{{CentrujStart}}{{f|'''<noinclude>43. </noinclude>Nauczyciele sieroty.'''|w=120%}}<br /> |
||
(BAJKA).{{CentrujKoniec}}<br /> |
<small>(BAJKA)</small>.{{CentrujKoniec}}<br /> |
||
{{---|40}}<br /> |
{{---|40}}<br /> |
||
{{c|I.}} |
{{c|I.}} |
||
{{tab}}Szedł sobie raz chłopczyk ubogi drogą, nie wiedząc, dokąd idzie; bo i dzieci i ludzie często tak chodzą. Był nieborak sierotą, nie miał nikogo, coby mu gościniec pokazał co najkrótszy i najpewniejszy do miasteczka; a trzeba mu było tam iść, bo roboty szukał i schronienia. Ostatnia, najdroższa i jedyna matka mu była zmarła przed tygodniem. Pochowali ją na cmentarzu we wsi, do której się żebrząc jałmużny przywlokła. Kilka ubogich jak ona kobiet poszły za biedną trumienką; pogrzeb był z łaski, więc bardzo skromny i cichy.<br /> |
{{tab}}Szedł sobie raz chłopczyk ubogi drogą, nie wiedząc, dokąd idzie; bo i dzieci i ludzie często tak chodzą. Był nieborak sierotą, nie miał nikogo, coby mu gościniec pokazał co najkrótszy i najpewniejszy do miasteczka; a trzeba mu było tam iść, bo roboty szukał i schronienia. Ostatnia, najdroższa i jedyna matka mu była zmarła przed tygodniem. Pochowali ją na cmentarzu we wsi, do której się żebrząc jałmużny przywlokła. Kilka ubogich jak ona kobiet poszły za biedną trumienką; pogrzeb był z łaski, więc bardzo skromny i cichy.<br /> |
||
{{tab}}Chłopczyk szedł za matki zwłokami, aż do czarnéj jamy wykopanéj w ziemi; widział, jak spuścili trumnę, jak ją co najprędzéj zasypano; a gdy poszeptawszy kupka ludzi się rozeszła, usiadł na mogile i do nocy tam przepłakał. O mroku strach mu się zrobiło ciemności i pustki; pobiegł płacząc do |
{{tab}}Chłopczyk szedł za matki zwłokami, aż do czarnéj jamy wykopanéj w ziemi; widział, jak spuścili trumnę, jak ją co najprędzéj zasypano; a gdy poszeptawszy kupka ludzi się rozeszła, usiadł na mogile i do nocy tam przepłakał. O mroku strach mu się zrobiło ciemności i pustki; pobiegł płacząc do wioski, ale tu wszystkie drzwi zastał zamknięte. Przytulił się do ściany i znużony usnął.<br /> |
||
| ⚫ | {{tab}}Nazajutrz był głodny; myślał, że gdy zapuka do pierwszéj z brzegu chaty, dadzą mu może chleba kawałek. Zapukał więc, ale wyszła zrzędliwa kobieta; spytała gniewnie, nie umiał nic odpowiedziéć; rozpłakał się i odpędziła go. Siedział więc i płakał. Nadszedł pastuch, który trzodę ze wsi wypędzał w pole, staruszek o kiju, i począł go pytać; dziecię mu ledwie coś o sobie odpowiedziéć umiało. Domyślił się wszakże biedny głodu, dobył z torby chleba i dał go spory kawał chłopięciu.<br /> |
||
wioski, ale tu wszystkie drzwi zastał zamknięte. Przytulił się do ściany i znużony usnął.<br /> |
|||
| ⚫ | {{tab}}Nazajutrz był głodny; myślał, że gdy zapuka do pierwszéj z brzegu chaty, dadzą mu może chleba kawałek. Zapukał więc, ale wyszła zrzędliwa kobieta; spytała gniewnie, nie umiał nic |
||
{{tab}}— Słuchaj — rzekł do niego — wziąłby cię ja do poganiania ze mną trzody, bo mi często staremu trudno sobie z {{kor|trykającem-|trykającemi}} cielęty dać radę, ale się zwalasz pastuchem. Lepiéj ci {{kor|przecieri piéć|przecierpiéć}} trochę, a innéj pracy szukać... Oto w téj stronie leży {{pp|mia|steczko}} |
{{tab}}— Słuchaj — rzekł do niego — wziąłby cię ja do poganiania ze mną trzody, bo mi często staremu trudno sobie z {{kor|trykającem-|trykającemi}} cielęty dać radę, ale się zwalasz pastuchem. Lepiéj ci {{kor|przecieri piéć|przecierpiéć}} trochę, a innéj pracy szukać... Oto w téj stronie leży {{pp|mia|steczko}} |
||