Strona:Obraz literatury powszechnej tom I.djvu/277: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

@@ Status strony / Status strony @@
-Przepisana
+Skorygowana
@@ Nagłówek (noinclude): / Nagłówek (noinclude): @@
@@ Linia 1: / Linia 1: @@
+<div style="max-width:500px">
+{{c|— &nbsp; 263 &nbsp; —}}
@@ Treść strony (podlegająca transkluzji): / Treść strony (podlegająca transkluzji): @@
@@ Linia 6: / Linia 6: @@
 Już widzą twierdze miasta i obozu wały,
 Gdy blizko dwóch idących manowcem ubocznym
-Ujrzeli... Świt już walczył z cieniem nocy mrocznym.
+Ujrzeli... świt już walczył z cieniem nocy mrocznym.
 Promień ranny od świetnej odbity zdobyczy
 Wydał młodych rycerzy. „Nie mylę się — krzyczy —
 „Widzę kogoś...“ Skąd, ludzie, czemu uzbrojeni?
 „Gdzież dążycie — rzekł Wolscens — wpośród nocnych cieni?“
-Nie mu na to nie rzekli, ale śpiesząc kroku,
+Nic mu na to nie rzekli, ale śpiesząc kroku,
 Lasów i zbawczej nocy szukają pomroku.
-Wtem w zakrętne manowce jazda się rozbiega —
+Wtem w zakrętne manowce jazda się rozbiega
 Tu i owdzie; i wszystkie ucieczki zalega.
 Las był czarny, najeżon cierniami i krzaki,
 Mylne go w mnóstwie ścieżek przerzynały szlaki.
-Błąd radzi różne drogi, waha każdym krokiem“.
+Błąd radzi różne drogi, waha każdym krokiem.
-Idzie Euryal gęstwia w milczeniu głębokiem
+Idzie Euryal gęstwią w milczeniu głębokiem
-Wpośród zarośli, łupów ciężarem zgiety,
+Wpośród zarośli, łupów ciężarem ugięty,
 Wikła się w zgubnych ścieżek omylne zakręty.
 Nizus przebył. Już wierzchu tych wzgórków dopada,
@@ Linia 30: / Linia 30: @@
 Szuka śladów, i błądzi po głuchej gęstwinie.
 Słyszy już tentent koni, słyszy zgiełk rycerzy,
-I wnet o uszy jego smutny wrzask, uderzy.
+I wnet o uszy jego smutny wrzask uderzy.
 Zbłąkanego dróg mnóstwem i ciemnotą nocy
 Postrzega Euryala w nieprzyjaciół mocy.
 Tłumem otoczon, walczy, lecz słabą już dłonią...
-Jakaż go siłą wyrwie? jaką zbawi bronią?
+Jakąż go siłą wyrwie? jaką zbawi bronią?
 Cóż pocznie? czy sam wpadnie wpośród obcej rzeszy
 I w chlubnych ranach zgonu godzinę przyśpieszy?
-:Lecz jego dzielna wstrząsa już dzidą prawica:
+::Lecz jego dzielna wstrząsa już dzidą prawica:
-A patrząc w miłą zorze, która noc oświéca,
+A patrząc w miłą zorzę, która noc oświéca,
 Bóstwo — rzekł — które zdobisz święte niebios kraje,
 „Córo Latony, której hołd przynoszą gaje,
 „Wspomóż w niebezpieczeństwie, i wspieraj zamiary;
 „Jeśli ci nieraz Hirtak święcił liczne dary,
-Jeślim sam leśne łupy wieszał u twych progów,
+„Jeślim sam leśne łupy wieszał u twych progów;
 „Pozwól, abym rozproszył tę nawałę wrogów,
 „I moich strzał w powietrzu chciej kierować lotem“...
-:Rzekł, i wyrzucił dzidę całym siły młotem.
+::Rzekł, i wyrzucił dzidę całym siły miotem.
 Leci pocisk, i świszczy wśród nocnego mroku,
 </poem>
@@ Stopka (noinclude): / Stopka (noinclude): @@
@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-<references/>
+<references/></div>
 __NOEDITSECTION__