Strona:Molier-Dzieła (tłum. Boy) tom I.djvu/263

 METAFRAST: Niechże pan dobrdziej

Zacznie mówić; ja słucham.

 ALBERT: Więc dobrze.

 METAFRAST: Jeżeli

Słowo pisnę, niech zginę.

 ALBERT: Będziem to widzieli.

 METAFRAST:

Nie będziesz się już żalił na wymowę moją.

 ALBERT: Ach, oby!

 METAFRAST: Zatem proszę.

 ALBERT: Tak więc rzeczy stoją...

 METAFRAST:

Nie obawiaj się żadnej przerwy z mojej strony.

 ALBERT:

Dość już.

 METAFRAST:

 W milczeniu będę wprost nieposkromiony.

 ALBERT: Już ci wierzę.

 METAFRAST: Przyrzekam nie pisnąć ni słowa.

 ALBERT: Wystarczy.

 METAFRAST: Odtąd stoi przed tobą niemowa.

 ALBERT:

Wybornie.

 METAFRAST:

 Mów pan zatem, bez skrupułu cienia.

Nie będziesz się uskarżał na mój brak milczenia;

Ust nawet nie otworzę: niech się pan nie boi.

 ALBERT na stronie:

A, zdrajca!

 METAFRAST: Tylko, proszę, kończ pan, z łaski swojej;

Dosyć już dawno słucham; teraz zwyczaj święty

Każe, bym ja przemówił.

 ALBERT: Ha! zbóju przeklęty!

 METAFRAST:

No Boga! ciągle słuchać! dręczysz mnie zbyt srodze;

Mówmy bodaj naprzemian, albo już odchodzę.