Biblia Gdańska/Ewangelia wg św. Mateusza 2: Różnice pomiędzy wersjami

{{Werset|2|1}} A gdy się Jezus narodził w Betlehemie Judzkiem za dnia Heroda króla, oto mędrcy ze wschodu słońca przybyli do Jeruzalemu, mówiąc:<br>

{{Werset|2|2}} Gdzież jest ten, który się narodził, król żydowski? Bośmy widzieli gwiazdę jego na wschód słońca, i przyjechaliśmy, abyśmy mu się pokłonili.<br>

{{Werset|2|3}} Co gdy król Herod usłyszał, zatrwożył się, i wszystko Jeruzalem z nim.<br>

{{Werset|2|4}} Przetoż zebrawszy wszystkie przedniejsze kapłany i nauczyciele ludu, dowiadywał się od nich, gdzie by się miał Chrystus narodzić.<br>

{{Werset|2|5}} A oni mu rzekli: W Betlehemie Judzkiem: bo tak napisano przez proroka:<br>

{{Werset|2|6}} I ty Betlehemie, ziemio Judzka! żadną miarą nie jesteś najmniejsze między książęty Judzkimi; albowiem z ciebie wynijdzie wódz, który rządzić będzie lud mój Izraelski.<br>

{{Werset|2|7}} Tedy Herod wezwawszy potajemnie onych mędrców, pilnie się wywiadywał od nich o czasie, którego się gwiazda ukazała.<br>

{{Werset|2|8}} A posławszy je do Betlehemu, rzekł: Jechawszy, pilnie się wywiadujcie o tem dzieciątku; a gdy znajdziecie, oznajmijcie mi, abym i ja przyjechawszy, pokłonił mu się.<br>

{{Werset|2|9}} Oni tedy, wysłuchawszy króla, poszli; a oto ona gwiazda, którą widzieli na wschód słońca, prowadziła je, aż przyszedłszy, stanęła nad miejscem, gdzie było dzieciątko;<br>

{{Werset|2|10}} A gdy ujrzeli onę gwiazdę, uradowali się radością bardzo wielką;<br>

{{Werset|2|11}} I wszedłszy w dom, znaleźli dzieciątko z Maryją, matką jego, a upadłszy, pokłonili mu się, i otworzywszy skarby swoje, ofiarowali mu dary: złoto i kadzidło i myrrę.<br>

{{Werset|2|12}} Lecz będąc upomnieni od Boga we śnie, aby się nie wracali do Heroda, inszą drogą wrócili się do krainy swojej.<br>

{{Werset|2|13}} A gdy oni odeszli, oto Anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi mówiąc: Wstawszy, weźmij to dzieciątko i matkę jego, a uciecz do Egiptu, a bądź tam, aż ci powiem; albowiem Herod będzie szukał dzieciątka, aby je zatracił.<br>

{{Werset|2|14}} Który wstawszy, wziął dzieciątko i matkę jego w nocy, i uszedł do Egiptu;<br>

{{Werset|2|15}} I był tam aż do śmierci Herodowej, aby się wypełniło, co powiedziano od Pana przez proroka, mówiącego: Z Egiptum wezwał syna mego.<br>

{{Werset|2|16}} Tedy Herod ujrzawszy, że był oszukany od mędrców, rozgniewał się bardzo, a posławszy pobił wszystkie dziatki, które były w Betlehemie i po wszystkich granicach jego, od dwóch lat i niżej, według czasu, o którym się był pilnie wywiedział od mędrców.<br>

{{Werset|2|17}} Tedy się wypełniło, co powiedziano przez Jeremijasza proroka, mówiącego:<br>

{{Werset|2|18}} Głos w Ramie słyszany jest, lament, i płacz, i narzekanie wielkie: Rachel płacząca synów swoich nie dała się pocieszyć, przeto, że ich nie masz.<br>

{{Werset|2|19}} A gdy umarł Herod, oto Anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi w Egipcie,<br>

{{Werset|2|20}} Mówiąc: Wstawszy, weźmij dzieciątko i matkę jego, a idź do ziemi Izraelskiej; albowiem pomarli ci, którzy szukali duszy dziecięcej.<br>

{{Werset|2|21}} A on wstawszy, wziął do siebie dzieciątko i matkę jego, i przyszedł do ziemi Izraelskiej.<br>

{{Werset|2|22}} Lecz gdy usłyszał, iż Archelaus królował w Judzkiej ziemi na miejscu Heroda, ojca swego, bał się tam iść; ale napomniany będąc od Boga we śnie, ustąpił w strony Galilejskie;<br>

{{Werset|2|23}} I przyszedłszy mieszkał w mieście, które zowią Nazaret, aby się wypełniło co powiedziano przez proroki: Iż Nazarejczykiem nazwany będzie.