Strona:Taras Szewczenko - Poezje (1936) (wybór).djvu/151

I u stołu posadzili,
 O Kijów pytali.
Ona im opowiadała,
 Ci ją częstowali.
Przyrządziła Katarzyna
 Pościel jej w komnacie,
Aby sobie odpoczęła
 Po podróży w chacie.
Za co oni mię kochają?
 Za co poważają?
O, Boże mój miłosierny!
 Czy się domyślają?
Być nie może!... Jam mu nigdy
 I poznać nie dała...
To z dobroci...”
 I biedaczka
Ciężko zapłakała.

---

Trzykroć już kra zamarzała,
 Po trzykroć topniała,
Trzykroć Hannę do Kijowa
 Kachna wyprawiała,
Jak rodzoną. Po raz czwarty
 Żegnała niebogę
Aż na polu u mogiły
 I prosiła Boga,
Aby prędzej powracała,
 Bez niej bowiem w chacie
Tęskno jakoś i samotnie,
 Jak po matki stracie.

---

Jakoś po Wniebowzięciu, w niedzielę,
 Trochim w koszuli bialutkiej,
Czując słoneczko na ciele,
 Usiadł na przyzbie czyściutkiej