Wikiźródła

Biblia Gdańska/Księgi Przypowieści Salomonowe 29: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
linki poprawione
m proof
Linia 1:
{{BG Księga Przysłów}}
 
<pages index="Biblia Gdańska (1840)" from="Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/708" fromsection="ps29" to="Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/709" tosection="ps29" />
==Prz 29==
 
1 Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.<br>
{{Przypisy}}
2 Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.<br>
3 Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.<br>
4 Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.<br>
5 Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.<br>
6 Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.<br>
7 Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.<br>
8 Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.<br>
9 Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.<br>
10 Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.<br>
11 Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.<br>
12 Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.<br>
13 Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.<br>
14 Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.<br>
15 Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.<br>
16 Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.<br>
17 Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.<br>
18 Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.<br>
19 Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.<br>
20 Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.<br>
21 Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.<br>
22 Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.<br>
23 Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.<br>
24 Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.<br>
25 Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.<br>
26 Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.<br>
27 Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.
{{DG}}
 
{{nawigacja|bieżący=Prz 29|wstecz=[[Biblia Gdańska/KsięgaKsięgi PrzysłówPrzypowieści Salomonowe 28|Prz 28]]|dalej=[[Biblia Gdańska/KsięgaKsięgi Przypowieści PrzysłówSalomonowe 30|Prz 30]]}}
[[Kategoria:Biblia Gdańska: Księga Przysłów|Prz 29]]
Źródło: „https://pl.wikisource.org/wiki/Biblia_Gdańska/Księgi_Przypowieści_Salomonowe_29”