Strona:Taras Szewczenko - Poezje (1936) (wybór).djvu/152

I cieszył się dziad wnuczętami.
 Tuż przy nim wnuk bawił się z psami,        395
A wnuczka w spódniczce matczynej
 Szła niby do dziada w gościnę.
Stary za boki się chwytał, —
 Powstał i wnuczkę powitał,
Niby naprawdę jak mołodycę:        400
 „A gdzie to podziałaś palanicę?
Czy w domu ją zapomniałaś?
 Czy może wcale nie miałaś?
Czy wilcy odjęli ci w borze?...
 A, wstydź się, wstydź się, pani-matko!”        405
Aż zerk: najemnica przed chatką.
 Pobiegli ją witać na dworze
I stary dziad, i wnuczęta.
 „A Marko czy w drodze?”
Zapytuje dziada Hanna.        410
 „Dotąd jeszcze w drodze”.
— „A ja ledwie się dowlokłam
 Do chaty... Bóg z nimi!
Nie chciało się umrzeć samej
 Pomiędzy obcymi.        415
Byle Marka się doczekać...
 Coś w piersiach mię boli”.
I wnuczętom z kobiałeczki
 Wyjmuje powoli
Medaliki i krzyżyki.        420
 Jarynce sznureczek
Pacioreczków i czerwony
 Z folgi obrazeczek,
A Karpowi ptaszę złote
 I koników parę,        425
Katarzynie pierścioneczek
 Od świętej Barbary
(Czwarty to już), a dziadowi