Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/235

manifestacja polityczna. Widziałem kiedyś w niedzielę rano kościół zapchany dosłownie ludźmi.
 A wychodząc stamtąd między dwoma szeregami żebraków myślałem:
 — Tak jest, partja robotnicza, która wiedzie Z. S. S. R. ku lepszej przyszłości, potrzebuje możliwie największego wysiłku intelektualnego. Aby przezwyciężyć tę twardą masę ciemności trzeba wam, moi bracia z Rosji, płomienia jak najżywszego, jak najwyższego, płomienia, podsycanego nieustannie, bez przerwy...

Sowieccy pisarze

 Z. S. R. R. ma dwie generacje, a trzy rodzaje pisarzy. Generację przedrewolucyjną reprezentuje paru ludzi, paru mistrzów, coraz mniej znanych wśród publiczności, ale cenionych wysoko przez ich młodszych braci, którzy rzucili się do literatury wówczas, gdy w Rosji można już było myśleć swobodnie o czemś innem, niż o ziemniakach na jutrzejszy obiad i o ratowaniu kraju. Obie te generacje zdają się żywo sympatyzować ze sobą; ale dzieli je pewna przepaść, której nic chyba zapełnić nie zdoła. Ci starzy mistrze, których bracia należą przeważnie do białych emigrantów, przyjęli rewolucję jako pewnego rodzaju kataklizm, ze stoicyzmem i rezygnacją, a nawet z dobrą wolą wobec tego niesłusznego ich zdaniem zrządzenia losu.
 Pisarze następnej generacji nie mają już żadnych złudzeń co do prawdziwej natury człowieka. Znają oni mechanizm browninga, umieją podró-