Rozłączenie (Słowacki): Różnice pomiędzy wersjami

Rozłączeni — lecz jedno o drugim pamięta;<br>▼

Pomiędzy nami lata biały gołąb smutku<br>▼

I nosi ciągłe wieści. — Wiem, kiedy w ogródku,<br>▼

Wiem, kiedy płaczesz w cichej komnacie zamknięta.▼

Wiem, o jakiej godzinie wraca bolu fala,<br>▼

Wiem, jaka ci rozmowa ludzi łzę wyciska.<br>▼

Tyś mi widna jak gwiazda, co się tam zapala<br>▼

I łzą różową leje, i skrą siną błyska.▼

A choć mi teraz ciebie oczyma nie dostać,<br>▼

Znając twój dom — i drzewa ogrodu i kwiaty,<br>▼

Wiem, gdzie malować myślą twe oczy i postać,<br>▼

Między jakimi drzewy szukać białej szaty.▼

Ale ty próżno będziesz krajobrazy tworzyć,<br>▼

Osrebrzać je księżycem — i promienić świtem.<br>▼

Nie wiesz, że trzeba niebo zwalić, i położyć<br>▼

Pod oknami, i nazwać jeziora błękitem.▼

Potem jezioro z niebem dzielić na połowę<br>▼

W dzień zasłoną gór jasnych, w nocy skał szafirem;<br>▼

Nie wiesz, jak włosem deszczu skałom wieńczyć głowę,<br>▼

Jak je widzieć w księżycu odkreślone kirem.▼

Nie wiesz, nad jaką górą wschodzi ta perełka,<br>▼

Którąm wybrał dla ciebie za gwiazdeczkę stróża.<br>▼

Nie wiesz, że gdzieś daleko, aż u gór podnóża,<br>▼

Za jeziorem — dojrzałem dwa z okien światełka.▼

Przywykłem do nich — kocham te gwiazdy jeziora,<br>▼

Ciemne mgłą oddalenia, od gwiazd nieba krwawsze.<br>▼

Dziś je widzę, widziałem zapalone wczora,<br>▼

Zawsze mi świecą — smutno i blado — lecz zawsze...▼

A ty — wiecznie zagasłaś nad biednym tułaczem;<br>▼

Lecz choć się — nigdy — nigdzie połączyć nie mamy,<br>▼

Zamilkniemy na chwilę i znów się wołamy<br>▼

Jak dwa smutne słowiki, co się wabią płaczem.▼