Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. VII.djvu/160

 PANNA UŚWIADOMIONA. Mój drogi panie przejedź pan kogo.
 CZŁOWIEK BOGATY. A będzie mnie pani kochać?
 PANNA UŚWIADOMIONA. Szalenie!

(wychodzą śmiejąc się, krzycząc i hałasując najpierw mężatka, za nim mąż).

 MĘŻATKA (oglądając się). Pan z nami! proszę! redaktorze!
 KOBIETA WYŻSA. Podaj mi pan rękę.. (do męża). Ty weź moje boa — a nie zgub

(trójka druga),

 PANNA UŚWIADOMIONA. Prędzej, prędzej. Ja siadam koło pana!
 CZŁOWIEK BOGATY. Ależ. tak, tak.

(wychodzą.) Fila i Kaswin wchodzą z jadalni. Rena niezadowolniona patrzy na nich z pod zmarszczonych brwi).

SCENA PIĄTA.

RENA — FILA — KASWIN.

ஐ ஐ

 RENA. Coście tam robili?
 FILA (skromnie). Jedliśmy krem.
 RENA. Nie lubię skoro dzieją się u mnie rzeczy nieprzyzwoite.
 FILA. Patrzcie! Nie wiedziałam o tem!