Strona:PL Miciński - Nietota.djvu/170

dla wzruszenia kobiecego pudła z kapeluszem. Garszyn mówi o warjacie, który się zakochał w czerwonym kwiatku — i ten kwiatek — ten drobiazg stał się jego Bogiem, straszliwym tyranem.
 Lecz nie, miłość nie da się zlekceważyć przez lalkę, nie jest czerwonym kwiatkiem warjackiego umysłu!
 Jest to najgłębsza potrzeba urzeczywistnienia.
 Wszelka moc, piękno, praca, chcą się urzeczywistnić przez mediumizm tego drugiego człowieka...
 Jest to problem ważniejszy niż śmierć.
 Jest to problem, czy spełnić swe przeznaczenie szczęścia na ziemi —
 czy zamknąć się w pustyni.
 Przeznaczenie — nie małżeńskiej łożnicy, lecz związania najwyższych kresów swego jestestwa z tym drugim tajemniczym tworem — by utworzyć Blask.
 Miłość Arjamana była poważna, tragiczna, wzniosła i zachwytna.
 Lecz nie mając oddźwięku w innej istocie, mogła stać się naraz dzika, rozpustna, zła, a bezlitośnie druzgocąca wszystko, co jest Duchem.
 W Arjamanie tętniły wulkany, które były pod jaskinią Króla Wężów. Nie mógł pogodzić w sobie tych promieni, którymi przeświecał go Mag Litwor z temi potwornemi zadumami i widokiem na nicość świata, które mu wpoił Król Wężów.
 Oto wyrosła w nim wielka świątynia Miłości, a okazała się zarówno w promieniach Wiedzy Maga, jak w mrokach przepaści Króla Wężów — tylko tęsknotą szaleńca.
 Więc przed pójściem w dale na Wschód chciał wyzbyć się tego nad miarę przykrego uczucia zlekceważenia swej świątyni! Jeśli będzie leżał z przestrzelonym płucem na polach