Do jednej w raju: Różnice pomiędzy wersjami

Byłaś mi wszystkim, o miłości moja, <br />

Za czym duch tęskni jakby za mirażem, <br />

Czarowną wyspą, o miłości moja, <br />

I żywej wody źródłem i ołtarzem, <br />

Który sam Pan Bóg w żywe kwiaty stroi, <br />

I wszystkie kwiaty owe były – moje! <br />

O śnie, zbyt cudny, abyś trwać mógł dłużej, <br />

Świetlana nadziejo, obrazie anioła, <br />

Coś po to błysnął, aby zniknąć w burzy... <br />

Naprzód! Głos jakiś ku Jutru mnie woła, <br />

Lecz duch mój w przystań, co się wiecznie chmurzy, <br />

Wciąż zapatrzony – na Przeszłości czoła, <br />

Bezsilny krąży wśród błędnego koła. <br />

Bo oto iście – biada mi, o biada! <br />

Zagasły wszystkie mego życia słońca; <br />

Nigdy już – nigdy już – nigdy! powiada <br />

Głos mi tajemny, co od mórz bez końca <br />

Po brzeg piaszczysty – strasznym echem włada: <br />

Dąb nie zakwitnie, co go grom roztrąca, <br />

Ani rannego orła lot, co spada! <br />

I życie moje – to bólu zachwyty – <br />

A nocy moich bezsenne marzenia <br />

Płyną, gdzie oczu twoich blask ukryty, <br />

Tam, kędy ślady twoich nóg stąpienia. <br />

Tam, gdzie eterów toczą się błękity – <br />

U wiekuistych światłości strumienia. <br />