O Gospodze[1] uwielbiona!
Nad niebiosa wywyższona;
Stwórcęś swego porodziła,
Mlekiemeś go swem karmiła.
Co Ewa smętna straciła,
Tyś przez Syna naprawiła;
Oknem się stałaś do nieba,
Smucić się nam nie potrzeba.
Drzwiamiś Króla niebieskiego
I fórtą Raju świętego;
Wszyscy jej ludzie śpiewajcie,
Bo przez nią zbawienie macie.
Maryja Matko miłości!
Matko wszelakiej litości!
Broń nas od skonania złego,
I od czarta przeklętego.
Maryja Panno nad Panny,
Niech twój Syn przez cię błagany,
Wszystkie winy nam odpuści,
A do łaski swej przypuści.
Przez Syna Panno twojego,
Ojca i Ducha świętego,
Przybądź na nasze skonanie,
A daj dobre dokonanie.
Chwała bądź Panu naszemu
Z Dziewice narodzonemu,
I Ojcu jego Wiecznemu,
Także Duchowi świętemu.
- ↑ Gospodze, wyraz dawny, znaczy: Pani.
