Ta strona została skorygowana.
PIEŚŃ XII.
W utrapieniu.
Któż mnie pocieszy w biedzie i frasunku!
Kto w utrapieniu doda mi ratunku;
Wszakże twa tylko miłosierny Boże,
Najświętsza dobroć mnie ratować może,
I dodać pomocy.
Za nic światowe ukontentowania,
Które częstokroć czynią narzekania;
Za nic rozkoszy i uciechy świata,
Na których ludzie trawią dni i lata,
A te są ich zgubą.
Ludzka się przyjaźń częstokroć rozdziela,
W nieszczęściu trudno znaleść przyjaciela;
W szczęściu się każdy przyjacielem staje,
W nieszczęściu żaden pomocy nie daje,
Jeszcze się naśmiewa.
Więc ja mój Jezu do nóg twych upadam,
W tobie nadzieję jedyną pokładam;
Chciej mnie pocieszyć w utrapieniu mojem,
Albowiem ufam w miłosierdziu twojem,
Litościwy Jezu.