Strona:Śpiewnik kościelny czyli pieśni nabożne z melodyjami w kościele katolickim używane (Mioduszewski).djvu/0311

A kiedy przyjdzie ostatnia godzina,
Uproś nam łaskę u swojego Syna,
I żal za grzechy, bez zmazy poczęta
 Panienko święta!
 
A ci którzy już dni swoje skończyli,
I ów straszliwy termin odprawili,
Niech mają pokój, pokój pożądany,
 Jezu kochany!

Niech będzie pochwalony, i t. d.

---

uwaga.

Powyższy sposób śpiewania na Mszy ś. służy od Ś. Trójcy aż do Adwentu, i od Oktawy trzech Króli az do Niedzieli I. Postu.

Podług pierwszej Melodyi śpiewa się w Niedziele, a podług drugiej w Święta uroczyste: albo, śpiewając podług pierwszej całą Mszą, podług drugiej można śpiewać Credo.  W czasie Adwentowym, cała Msza śpiewa się jak: Głos wdzięczny. — Na Roratach zaś jak: Urząd zbawienia.  Od Bożego Narodzenia az do Oktawy trzech Królów, podług Melodyi niżej położonej.  Na wielki Post, Kyrie jak: Jezu Chryste, — Credo jak: Ojcze Boże, — Agnus jak: O duszo wszelka.  Przez czas Wielkanocny, cała Msza jak: Wesoły nam.  Przez Oktawę Bożego Ciała, jak: Jezusa słodkie wspomnienie, bez powtarzania ostatnich słów.  Śpiewanie zaś to odbywa się w ten sposób: że jedną strofę śpiewają Mężczyźni a drugą Niewiasty. W wielu zaś Kościołach zachowujący się od dawna porządek, iż Mężczyźni à cornu Epistolæ[1], a Niewiasty à cornu Evangelii[2] zajmują miejsce, niemało się przyczynia do porządnego śpiewania.

1.  Po prawej stronie (patrząc od ołtarza).
2.  Po lewej stronie (od ołtarza).