Tylko godzien użalenia,
W przykrościach rozweselenia.
Ten Pan choć w maleńkiem ciele,
Serca myśli przenika;
Kto mu czyni mało wiele,
W swej pamięci zamyka:
Nie zaniedba dać nadgrody,
Czyniącym co dla wygody
Miłosierdzia żądających,
W nędzy tak jak Pan płaczących.
Jego słowa wezmą skutek:
Najmniejszym co czynicie,
Jeść, pić dając, ciesząc smutek,
Nagim niosąc okrycie,
To jakbyście mnie samemu
Dali, dając ubogiemu;
Za co weźmiecie po zgonie,
Miejsce w Abrahama łonie.
Przeto miejmy przedsiewzięcie
Od Pana narodzenia,
Żywot nasz prowadzić święcie
Przez dobrych spraw czynienia:
By była radość dzieciny,
Z uczynków naszych przyczyny,
Który z nieba zstąpił na to,
By nam był wieczną zapłatą.
Na wiek wieków niechaj będzie
Chwała Bogu naszemu,
I teraz niech słynie wszędzie
Nowo narodzonemu,
Który się nam w ciele zjawił,
Ażeby nas wszystkich zbawił:
