Strona:Śpiewnik kościelny czyli pieśni nabożne z melodyjami w kościele katolickim używane (Mioduszewski).djvu/0586

Ojciec, Syn, Duch święty, Bóg w Trójcy zamknięty;
Ten Bóg: Duch z istoty, z wszystkiemi przymioty,
Ojciec miłosierny, Pan oddawca wierny,
Jeden w trzech osobach.

Bóg w którym żyjemy, choć go nie widzimy,
Obraz swój wyraża, w duszy, którą stwarza,
A w niej trzy sposoby, by tak trzy osoby,
W jednym Bogu czciła.

Rozum Słowo rodzi, jak z słońca dzień wschodzi,
Rozumu i Słowa, Duch wola gotowa,
Choć się z nich nie rodzi, lecz z obu pochodzi,
Jak ciepło dnia, z słońca.

Słońce Ojca znaczy, dzień Syna tłómaczy,
Ciepło pozostałe, znaczy Ducha chwałę;
Choć jedno są razem, a Trójcy obrazem
Znamionują duszę.

Chrystus mądrość sama, znał chęć Abrahama;
Dzień mój widzieć żądał Abraham, oglądał:
W tym zrodzenie Słowa, z Ojca światłość nowa,
A Duch tchnie z obojga.

Niebiosa Jehowa, stwarzał mocą Słowa,
A Duchem ust jego, siła ich z niczego,
Świadczy Dawid święty, że Bóg niepojęty
Jeden w trzech osobach.

Bóg niczmierna siła, chcąc by ziemi bryła,
Z duszą żyła społem, człowiek był kościołem,
Ciałem go obleka, za syna człowieka
Przez łaskę przyjmuje.

Słowo Syn zrodzony, człowiek syn stworzony,
Słowo Syn z istoty, człowiek syn z roboty,
Oba są obrazem, lecz z Ojca nierazem,
Człek syn marnotrawny.