Cicho rozważać czym kto jest, czym będzie;
Kto tak zwykł pościć ten w raju osiędzie.
Któż z ziemnorodnych, przez wieki odbyte
Przyjął to w uszy, lub komu odkryte
Ramię jest Pańskie z wieczności głębiny,
By nagie widzieć mogły ludzkie syny,
Ramię wszechmocne, co niebo w obłoki,
Ziemię w kwiat żywy, ocean w opoki
Stroi przedzi wnie, na dłoniach swych mieści,
Co tylko żyje w swej dobroci pieści.
Ach! ach! o święty Syonie!
Dziś, dziś, król twój we łzach tonie:
Pot krwawy w ogrójcu, ofiaruje Ojcu,
Za naród zginiony, chce być obwiniony
Na śmierć przed Piłatem, dziś się żegna z światem.
TrzydziestoleLnie skończywszy prac drogi,
Krwią ścieszki broczy, uczniom zmywszy nogi,
Za upominek serce swe w pszenicy,
Krew dał za wino, pot olej w tęsknicy:
Pada na ziemię za świat czyniąc dzięki,
Ojcu ścieląc się gotowy na męki,
Widząc że grzesznik samochcąc w złem ginie,
Prosi: niech Ojcze ten mnie kielich minie.
Ach! ach! Ach Ojcze łaskawy!
Patrz, patrz, na ten pot mój krwawy.
