Ta strona została przepisana.
PIEŚŃ VIII.
O Wniebowzięciu N. Maryi Panny.
Weselcie się nieba! piękności morza,
Gdzie Matka światłości wschodzi jak zorza:
Wychodzi z pustyni świata gospodyni,
W zasługi obfita, gdy ją Anioł wita:
Spiesz się Matko króla przyjąć korony.
Ile słońce liczy lat, koron tyle,
Sześdziesiąt trzy zdrowaś na każdą chwilę,
Spiewać ci z Anioły, wraz będą kościoły,
W koronek osnowie, boś ty świata zdrowie:
Odtąd błogosławić będą narody.
Już Ojciec światłości wita swą córę,
Syn Matkę z której wziął ludzką naturę,
Duch oblubienicę; Bóg Bogarodzicę
Mieści na swem łonie, w troistej koronie,
Słońcem przyodzianą swoją świątynię.