Ta strona została przepisana.
Tyś Bazylemu wieczność nieprzeżytą,
W serce wraziła, zkąd reguły ryto,
Aby jak Anieli ludzie żyć poczęli,
Tyś swoją przyczyną sprawiła Makryno.
Przed niedostępnym Boga majestatem,
Stań z jaśniejącą kolumną swym Bratem:
Niech z Syońskiej góry spojrzy na twe córy,
Bazyli na syny wspomni dla Makryny.
Tysiąc czterysta lat, jak słońce wita
Córy twe, w które pustynia obfita:
O święte dziewice! Makryny źrenice,
Rozświećcie nam cienie, na Boga widzenie.
Pieśni Przygodne.
PIEŚŃ I.
O Miłości Boskiej.
