Strona:Śpiewnik kościelny czyli pieśni nabożne z melodyjami w kościele katolickim używane (Mioduszewski).djvu/0678

Któż tę duszę człowiecze 2. w twoje ciało wraził,
Wszakże Bóg Trójca którąś 2. grzechami obraził;
Ten Duch najwyższy, Bóg siła niezmierna,
Bytność, opatrzność, godność miłosierna.
 Święty! Święty! i t d.

Ten Bóg we wszystkich rzeczach 2. ale niczamknięty,
Jest też około wszystkich 2. ale niewypchnięty:
Znamy że ten Bóg, Bóg niezmierna siła,
W którym trwa cała świata tego bryła.
 Święty! Święty! i t d.

Moc Ojca, mądrość Syna, 2. Ducha miłość święta,
Jeden Bóg, jedna Istność, 2. nigdy niepojęta:
Rozum Pan, słowem Synem wszystko stwarza,
Duchem ust miarę, liczbę, wagę wraża.
 Święty! Święty! i t d.

Jeden duch a w nim razem 2. inszy sposób bycia,
Inszy Ojciec, inszy Syn, 2. inszy duch współżycia:
Nie co inszego jednak te sposoby,
Bo jedno Bóstwo mają trzy osoby.
 Święty! Święty! i t d.

Ojciec będąc początkiem 2. rodzi obraz Syna,
Sam się Ojciec nie rodzi 2. nizkąd nie poczyna:
Ten Syn zrodzony jest przedwieczne słowo,
W Ojcu przebywa przed świata osnową.
 Święty! Święty! i t d.

Przedwieczny rozum Ojciec 2. gdy Syn jego słowo,
Więc rozum Syn jest Ojca 2. przez moc jednakową:
Rozum bez matki, rodzi a nie stwarza,
Ma w sobie słowo, choć go innym wraża.
 Święty! Święty! i t d.