Ta strona została przepisana.
Zatrzymajcie się! rozpytajcie się,
Czyjeż jęczą prochy?
O Syny, córki! co te pagórki,
Co szepcą te lochy?
Pominęli nas, zapomnieli wczas,
Których kochali, jakby nie znali,
I nie rzekli nam: wieczny pokój wam.
Czyjeż to groby, jakie osoby
W tych jamach dziedziczą?
OgryzŁe głowy, gnatów połowy
Skarb robactwa liczą?
Czyż nas nie znacie, siostro i bracie,
Spimy głęboko, już nasze oko
Nie ogląda was, chyba w sądny czas.
Odezwijcie się, upomnijcie się,
Smutne z kostek jatki!
Nie zna was cudzy, krewni ni słudzy,
Nie znają też dziatki.