Wielceś powinnna Boska opatrzności,
Być pochwalona z tej okoliczności:
Iżeś opatrzyła, światu sprowadziła,
Z łaski swojej świętej,
Nigdy niepojętej,
Obrońcę.
Dałaś nam Ojca onego Antoniego,
Nie stanie nam się na świecie nic złego:
Bo on od niemocy, broni we dnie, w nocy,
Uwalnia z więzienia,
I dobrego mienia
Przydaje.
Ciesz się narodzie z takiego patrona,
Z którego pewna dla ciebie obrona:
Gdyż święty Antoni zawsze się obroni,
Uprosi zbawienie,
Grzechów odpuszczenie
Przy śmierci.
W górnym Syonie jaśnieje łaskami,
Do Pana Boga stawia się za nami:
Jawne jego cuda, mnóstwo leczy luda,
Ślepym wzrok przywraca,
Znajdzie kto utraca
Swą zgubę.
Serce żałością za grzechy skruszone,
Podnieś swe myśli ku niebu zwrócone:
Proś tego patrona, by była broniona
Tutejsza kraina,
Odpuszczona wina
Nam wszystkim.
