Ta strona została przepisana.
880
PIEŚNI PRZYGODNE.
PIEŚŃ VIII.
W utrapieniu.
Ufam w Bogu w nieszczęściu mem że mnie on pocieszy,
A w tak wielkim żalu moim łaskawie rozśmieszy:
Obróci mój płacz w wesele przydawszy rozkoszy,
Niepotężna zła ta chwila, łatwo ją rozproszy.
Sam ja nie wiem zkąd wiatr wstanie ku wdzięcznej ochłodzie,
Już upadam ze wszystkich stron będąc na swobodzie:
Nadzieja mi sama ufa, myśl mi naprawuje,
I ukazuje do Pana co wszystkiem szafuje.
Choćbym się też pod ziemię skrył i tam ty mnie znajdziesz,
Choćbym się też w skale zawarł i tam mnie wynajdziesz:
Ale ja stojąc z daleka przykładem grzesznika.
I mówię: Boże czemuś mię opuścił nędznika.
Już przyszedł czas polepszenia żywota mojego,
Com z młodych lat na tym świecie czynił wiele złego: