Ta strona została przepisana.
Każdy trup to głośno mówi:
„I wy też bądźcie gotowi,
„Bo ani się spodziejecie,
„Kiedy do grobu wpadniecie.
„Byłem tem czem my na świecie,
„Jestem czem i wy będziecie
„Śmierć o niepewnej godzinie,
„Około was się zawinie.
„Z tych ogryzków i z tych kości,
„Uznajcie świala marności:
„Nie znać tu kto miał wygody,
„Lub kto był cudnej urody.
Nie topmyż serca w marności,
Lecz ćwiczmy się w pobożności:
Bo do wiecznego żywota,
Tylko nas prowadzi cnota.
Tę więc naukę dla siebie,
Zabierzmy przy tym pogrzebie:
Że ten przy śmierci szczęśliwy,
Kto wiedzie żywot cnotliwy.
Gdy już do domu wracamy,
Z tobą się bracie (siostro) żegnamy:
Niech twa dusza tam osiędzie,
Gdzie śmierci więcej nie będzie.
PIEŚŃ III.
Proza z łacińskiego: Dies iræ.
