bożnych i gruntownie napisanych, znajduje się jednak niemało i bardzo miernych. Pochodzi to zapewne ztąd, że lud w potrzebie sam sobie takowe układal albo ladakomu polecał; gdy tymczasem poeci nasi zawołani a zwlaszcza duchowni, więcej poświęcali pióro swoje przedmiotom światowym niż pieniom religijnym.
Jest jeszcze jedna uwaga której tu pominąć nie mogę, to jest: że nam zbywa na najprzedniejszych śpiewach w polskim języku stosownym wierszem ułożonych, których Kościół w nabożeństwach swoich zawsze używał, używa i używać brdzie, to jest na Psalmach. Mamy przekłady Kochanowskiego i Karpińskicgo, ale te nie odpowiadają tonom psalmowym kościelnym, bo są różno-miarowym wierszem ułożone, i tyleby trzeba do nich melodyi, ile jest gatunków wiersza. Lecz gdy już są gotowe melodyje czyli tony właściwie psalmowe, proste i łatwe do spamiętania, których jest tylko ośm jakich kościół do śpiewania tychże psalmów używa; nie zostaje jak tylko zrobić nowy przekład psalmów jednakowym wierszem, to jest takim, jakim są przełożone psalmy na nieszpory. patrz str. 952. A tak, położywszy na początku albo wszystkie ośm tonów choralnych, albo tylko niektóre używańsze, mielibyśmy Śpiewnik Psalmowy.
Wolno drukować. —
23 Kwietnia 1850 r.
X. Teliga K. K. Kr.
Cenzor Ksiąg Duch.
Zur Druck Bewilligung.
Hlawaczek
General Major.
