Ta strona została przepisana.
O Gwiazdo Betlejemska, oświeć jasno drogi,
Bym nad przepaścią grzechu, nie postawił nogi,
Lecz doszedł z wiarą w sercu do żłóbka Bożego,
I rzekł: „Boże nie odrzuć w grzechu ludu swego”.
137. O tej dobie, leżał w żłobie.
O tej dobie, leżał w żłobie,
Syn wiekuisty, z Panny przeczystej.
Ta dziewica, Królewicza
Nam porodziła, grzech Nim zgładziła.
Osioł z wołem pod okolem, nisko padają, pasterze grają,
Trzej Królowie swoje zdrowie, z upominkami niosą go sami.
I Anieli się zdumieli, widząc swojego, Pana naszego.
Święty, Święty niepojęty, Jemu śpiewają, cześć, chwałę dają.
Także i my z wesołymi, pójdźmy pieśniami a nie waśniami
Przywitawszy, pokłon dawszy, z serca szczerego, szanujmy Jego.
138. o tej dobie, leżał w żłobie. (2-ga mel.)
O tej dobie, leżał w żłobie,
