Strona:Święty Franciszek Seraficki w pieśni.djvu/227

Ta strona została przepisana.

Młodość i powołanie św. M. Klary.


Gdy Franciszek żył na ziemi,
Zmysłowość z następstwy swemi,
Tak serce opanowała :
Że od zbawcy odłączona
Społeczność i poniżona
W śmiertelnych cierpieniach mdlała.

Bole Niebieskiego Pana
Zarazy tchnieniem owiana,
Była bez płodności!
Lecz Franciszek płomień żywy
I czysty, ogrzał serc niwy,
Że wróciły do żyzności.

l ta niwa Mistrza świata,
Drugi czas mało bogata,
Strzeliła latoroślami,
Pięknym kwiatem zajaśniała,
Różą woń miłą rozwiała.
Obdarzyła owocami.

Tam młodych dziewic rój czysty
Rzucił ziemi widok mglisty