Właściwą cechą św. Franciszka Serafickiego, to miłość! On tak ukochał Boga, że wszystko poświęcił, wszystkiego się zrzekł, aby tylko pozyskać Boga. Jego całe życie streszcza się w jednym akcie serafickim: „Bóg mój to wszystko moje, najwyższe dobro i najbardziej zaspokajające szczęście moje. Dobro, którego pragnę, jest tak wielkie, że wszelka przykrość poniesiona dla Jego osiągnięcia, jest mi przyjemną“. To są Jego słowa.
Kochać Boga bez miary, spełniać we wszystkiem Jego świętą wolę, a cierpieć i poświęcać się dla ludzi, oto klucz zagadki do jego pięknego życia i pięknej śmierci. Kto miłuje Boga, ten też miłuje to wszystko najbardziej, co Bóg miłuje. Otóż Bóg Ojciec umiłował ludzi miłością bezgraniczną, gdy najmilszego Syna swojego Jednorodzonego zesłał, i z miłości dla ludzi Go poświęcając, na Jego krzyżową śmierć zezwolił. — Zatem i św. Franciszek z miłości do ukrzyżowanego Chrystusa pragnął być ukrzyżowanym dla Chrystusa za ludzi. On na ziemi z miłującego serca swego śpiewał jak Serafini w niebie Pieśni Miłości i Hymny słońca. On całe życie palony żarem miłości Ukrzyżowanego w poetycznych utworach swoich wyraził walkę wyścigową w miłości z Chrystusem — który z Nich przewyższy — którego w miłości Boga i ludzi. On dla Miłości ogołocił się ze
