Pewnego dnia gdy Franciszek wszedł do Kościoła św. Diamiana tam uklęknąwszy przed obrazem Zbawiciela na krzyżu, potrzykroć, powtórzył tę piękną modlitwę i którą odtąd często powtarzał: Wielki Boże, pełen chwały i Ty, Panie Jezu, błagam was abyście raczyli mnie oświecić, rozprószyć ciemności mojego umysłu i dać mi wiarę czystą, stałą nadzieję i doskonałą miłość. Daj, o Panie, abym Cię znał tak dobrze, żebym działał zawsze według Twego światła i zgodnie z Twoją świętą wolą. Mówił to i oczami pełnemi łez wpatrywał się miłosiernie w obraz Zbawiciela, gdy w tem Chrystus ożywia się i potrzykroć odzywa się do niego w ten tajemniczy sposób: »Idź, Franciszku, napraw mój dom, który widzisz zagrożony ruiną« Po tem cudownem zdarzeniu, dosłownie biorąc rozkaz Zbawiciela, wyszedł z pośpiechem, aby go wykonać. Odbudował trzy Kościoły: św. Damiana. św. Piotra i Najśw. Maryi Panny Anielskiej. Te trzy kościoły odbudowane były obrazem trzech Zakonów przez niego później założonych. Zakon Braci Mniejszych to Zakon I. Zakon II Klasysek. Zakon III dla osób świeckich (Tercyarstwo). Gorliwość o upiększanie kościołów i kaplic jest oznaką wielkiej miłości Boga, jeśli miłujesz Boga, przyczyniaj się do przyozdobienia jego ołtarzy. Miłuj Zakony św. Franciszka i staraj się do nich należeć.
Strona:Święty Franciszek Seraficki w pieśni.djvu/89
Ta strona została przepisana.
