Strona:Świat R. I Nr 11 page 17 3.png

 — Kochasz? — pytała Ewa.
 — Kocham — odpowiadał tuląc ją do swych piersi.
 — I będziesz kochał wiecznie?
 — Wiecznie... wiecznie!..
 — No to pocałuj.
 — Gdzie?
 — Tu!
 Adam nachylał usta i całował. Było tak rozkosznie gorąco. W oddali cicho szumiała rzeka. Czasami z gęstwy drzew wysuwał się na polankę lew, wypełzał krokodyl, wędrujący z Tygru do Eufratu. Ewa ze śmiechem nęciła ku sobie zwierzęta, a one pokornie lizały jej ręce.
 Potem znowu chylila się ku Adamowi.
 — Kochasz?
 — Kocham — odpowiadał obejmując ją namiętnym uściskiem.
 — A jak mu damy na imię?
 — Nie wiem... Wymyśl jakie.
 — Gdyby tak Kain? Podoba ci się?
 — Kain... Kain!.. Jakież cudne imię... O Ewo, takiej kobiety, jak ty, nie będzie nigdy na świecie.
 — No to pocałuj!
 Adam nachylał się i całował. I znowu zapanowało milczenie. Było im tak nieskończenie dobrze... tak... tak... prawdziwie rajsko. Lecz czar prysł.