Strona:Świat pani Malinowskiej (Tadeusz Dołęga-Mostowicz).djvu/249

szcze pożyczki. Ciotka Symieniecka, Dina Karasiowa, Pajęccy...
 I przede wszystkim oszczędność, posunięta do maximum oszczędność.
 Tę zastosowała od razu. Gdy dojechali do stacji, oświadczyła Stefanowi, że pojedzie trzecią klasą. Próbował perswadować, lecz nie ustąpiła. Pociąg był prawie pusty. Z łatwocią znaleźli wolny przedział. Przykry zapach lakieru i jakichś środków dezynfekcyjnych napełniał powietrze. Dopiero, gdy wagony ruszyły, do rozgrzanego wnętrza wpadł świeży powiew.
 — Kiedy się to stało? — zapytała Bogna.
 — Trudno mi ustalić datę — po namyśle odpowiedział Borowicz — ale zdaje mi się, że przed pięciu dniami.
 — Boże! Czemuż nie zawiadomiliście mnie od razu!
 — Ja zostałem powiadomiony przez prezesa Jaskólskiego dopiero wczoraj rano. Rozmówiłem się z Ewarystem i natychmiast wyjechałem.
 — Nie robię panu wyrzutów, panie Stefanie, przeciwnie, jestem bardzo, bardzo wdzięczna. Pana to przecie nic nie obchodzi... Doprawdy, dwie noce w wagonie...
 — Pani Bogno! — powiedział z wyrzutem.
 — Ale przecie znacznie prościej było zadepeszować.
 Podniósł na nią oczy:
 — Jak zadepeszować?
 — Prawda — przyznała — ale wystarczyłoby napisać: natychmiastowy przyjazd konieczny.
 — Przepraszam panią, skąd ja mogłem wiedzieć, że... pani, dowiedziawszy się o co chodzi, w ogóle chciałaby przyjechać? — powiedział z naciskiem.
 Zdziwiła się: