Strona:Żółty krzyż - T.III - Ostatni film Evy Evard (Andrzej Strug).djvu/179

 — Niebardzo, pijemy razem i tyle, wódka łączy nieraz dziwnych ludzi.
 — Więc i pan zaczął pić?
 — Owszem... Tak się złożyły okoliczności...
 — To niedobrze... Choć skądinąd rozumiem pana. Bardzo rozumiem... Po tem, co tu zaszło... Trzeba pana jaknajprędzej wyprawić do Francji. Niech mi pan ufa bezwzględnie, niech pan mnie słucha...
 — Ależ z przyjemnością! Zresztą nie mam innej drogi do Francji, jak tylko przez pani uprzejmość...
 — To mój obowiązek i spełnię go.
 W zacisznym, zewsząd osłoniętym zakątku parku zamkowego Greta obracała w ręku drobno zapisaną karteczkę. Była widocznie rozczarowana.
 — To wszystko?
 — Tak jest! Pani życzyłaby sobie pokaźniejszego manuskryptu?
 — Ależ objaśnienia, komentarze!
 — Nasi specjaliści znajdą tu wszystko, co im potrzeba, chemja nie jest wielomówna. Olbrzymie odkrycia zawierają się nieraz w kilku wierszach formuł i znaków. Proszę się uspokoić.
 — Dobrze. Kiedy ten nowy gaz może się pojawić na froncie?
 — Należałem do komisji trzech, która miała za zadanie przejrzeć papiery profesora Wagera, gdy stan jego został uznany za beznadziejny, udało mi się w porę usunąć kartki, zawierające rezultat ostateczny, komisja musiała się zadowolnić pracami przy-