Strona:Żółty krzyż - T.II - Bogowie Germanji (Andrzej Strug).djvu/245

siewa w portach Indyj, Australji, Afryki południowej... A nasze najnowsze krążowniki podwodne dotarły już do Ameryki.
 — A jak było z temi szczurami? — Van Trothen, zlituj się, gdzie są twoje szczury?
 — Narobił nam apetytu i zapomniał...
 — Panowie, proszę nie przeszkadzać! — upominała ich surowo Eva, w strachu, że wciągną biedaka w jakieś niepoczytalne brednie.
 — Nie zapomniałem, poczekajcie chwilę, będzie i o szczurach! Otóż klęska żeglugi światowej jest zupełna...
 — Którędyż przybyła do Francji armja amerykańska?
 — Około miljona ludzi! Armaty, konie, zapasy!...
 — To rzecz inna, tu wchodzi w grę flota wojenna, eskortująca transporty... Zapytajmy lepiej, co dziś Anglicy jedli na obiad?
 — Niech djabli wezmą Anglików! Ja jadłem pęcak na wodzie plus dziesięć gramów tłuszczu z niewiadomego świństwa!
 — A ja brukiew z odżywczym proszkiem doktora Fidibusa. Bez chleba!
 — Zapytajmyż, co dziś jedli na obiad w Anglji...
 — Szczury?
 — Więc to takie są twoje szczury? Van Trothen, jesteśmy rozczarowani!
 — Całkiem nie jesteście rozczarowani, bo wszystko mi jedno co dziś jedli na obiad Anglicy, zato