Strona:Żółty krzyż - T.II - Bogowie Germanji (Andrzej Strug).djvu/276

tam u nich podejrzaną o udział w wielkiej intrydze politycznej. Oczywiście jakieś bzdury...
 — Co za intryga! Mów pan co wiesz, do wszystkich djabłów!
 — Otóż dr. Gneist odkrył rzekomo, że pani Eva Evard rzekomo prowadziła w imieniu koalicji rokowania z nieoficjalnym ajentem dyplomatycznym podwójnej monarchji o pokój odrębny. Jest nim rzekomo redaktor Max Edeling, obserwowany od dłuższego czasu przez policję polityczną.
 — Absurd! Nonsens! Haniebne przekroczenie kompetencji! Zbrodnicze nadużycie władzy! Wyraźny spisek, wymierzony przeciwko mnie! Proszę się natychmiast połączyć z ministrem wojny i zażądać dla mnie osobistego widzenia na dzisiaj.
 — Pan minister znajduje się w Głównej Kwaterze, powraca jutro...
 — Więc z ministrem spraw wewnętrznych!
 — Dr. Gneist obiecuje być u nas w godzinach poobiednich, ma jeszcze telefonować.
 — Dobrze, niech przyjdzie, każę go spuścić ze schodów!
 — To mu się należy, ale, panie generale ma on zarazem coś ważnego do oznajmienia w związku z nadspodziewaną śmiercią tego biednego van Trothena...
 — Co? Kiedy? Jak?
 — Wczoraj wieczorem zakończył śmiercią samobójczą w przystępie ostrej neurastenji. Otruł się.
 — Boże miłosierny! Jeszcze tego mi było potrzeba...