Strona:Żółty krzyż - T.II - Bogowie Germanji (Andrzej Strug).djvu/313

mu, że właśnie czynią się w tym względzie poszukiwania, wreszcie w pewnym wydziale zapowiedziano mu wręcz, że choćby „ta pani“ rzeczywiście miała powierzoną sobie przez zmarłego generała Dubreuil poufną misję wywiadowczą, to choćby była naprawdę bohaterką narodową, i w takim razie II Biuro jednem słowem nie odezwałoby się w jej sprawie, chyba w jakiś czas po wojnie a nawet po zawarciu pokoju.
 — A to co znaczy, panie pułkowniku? Dlaczego? Na miły Bóg!
 — Ma to swoje bardzo poważne uzasadnienia. Gdybyśmy oznajmili wręcz, że pani Eva Evard była wysłaną przez nas, mogłoby to skompromitować niektóre osoby, które służą nam w Niemczech.
 — A więc stwierdza pan nareszcie, że pani Evard została wysłana do Berlina?!
 — Nie, panie senatorze, proszę mnie nie chwytać za słowa, ja tego nie powiedziałem!
 — Jakto nie?
 — Wymieniłem jej nazwisko w formie prostego przykładu.
 Wobec tego senator Guillet-Goudon uczynił krok bohaterski i zażądał audjencji u samego ministra wojny, zapisał się w jego sekretarjacie i z niezmiernym strachem w duszy, nie śpiąc po nocach, czekał na wyznaczenie mu dnia i godziny przyjęcia przez drapieżnego „Tygrysa“.
 — Ja mu powiem! Już ja mu powiem... Powiem mu, jak nikt w tych okropnych czasach dyktatury