Strona:Żółty krzyż - T.II - Bogowie Germanji (Andrzej Strug).djvu/56

pani miała przy sobie coś takiego? Często pani bywa pijana?
 — Nie znoszę alkoholu!
 — Więc kokaina? Eter?
 — Owszem, panie szefie, do tego się poniekąd poczuwam...
 — Ma pani dobre poparcie, więc przyjmuję panią narazie tytułem próby. Na dawnych warunkach.
 — To niemożliwe! Tembardziej, że pan Jakób Storhus, płatnik angielski, z powodu chwilowego wyczerpania się kredytu zaległ mi za dwa miesiące. Teraz siedzi jak cała reszta i nie wyjdzie już na świat boży. Jabym prosiła o podwojenie dawnej płacy. Jestem tego warta.
 — To się zobaczy. Kto z tamtych zna pani prawdziwe nazwisko? Adres?
 — Jeden jedyny szef angielski, stary Buscap. Ten nie wsypie.
 — Każdy wsypie, jak mu wsypią cokolwiek więcej ponad granice jego wytrzymałości.
 — Każdy, tylko nie on.
 — Cóż to znaczy — on?
 — Straszna kanalja, ale twardy. Zresztą wie, że jemu i tak nic nie pomoże. Zawsze unikał rzeczy niepotrzebnych.
 — Jak się stało, że pani jedna jedyna wyszła cało z takiego generalnego pogromu?
 — Wiedziałam zgóry, że pan o to zapyta. Inaczej byłoby nawet dziwne. Jak pan wie z mel-