Strona:Żółty krzyż - T.I - Tajemnica Renu (Andrzej Strug).djvu/263

ły front i okopały się na tyłach, paląc, rabując i gwałcąc kobiety w trzech departamentach?
 — Jak pani mogła tak długo wytrzymać między mordercami, którzy uwzięli się wymorzyć głodem nasz naród?
 — Jak pani odważyła się przyjechać między Hunnów, którzy pożerają żywcem dzieci belgijskie i francuskie? Podobno nasze ludożerstwo figuruje w filmach propagandowych?
 — Czy Paryż zawsze jest tak uroczy? W początkach września czternastego roku byłem już bardzo niedaleko rogatek St. Denis, ale wypadło mi zawrócić, zresztą zostawiłem tam jedną nogę...
 — Pani Evo, „Bogowie Germanji“ będą pani najświetniejszą kreacją. Albowiem tylko na naszej ziemi zobaczy pani maximum niedoli i maximum męstwa...
 — Pani zaświadczy przed Europą, że niema takiej mocy, która zdołałaby poniżyć naród niemiecki...
 — Mój Boże, my biedne Niemki wyglądamy przy pani jak wyrobnice. Jakże niewiarogodnie zmieniła się moda! A my wciąż chodzimy po dawnemu.
 — Pani Evard — pani pozwoli — pan minister spraw wewnętrznych...
 — Pani Evard, pani pozwoli — pan poseł von Hundius...
 — Pan poseł Saltwedel...
 — Pan tajny radcy Bunterbardt...
 — Pan Dithforth, autor dramatyczny..
 — Pan Amberger, artysta malarz...