Strona:Życie płciowe i jego znaczenie.djvu/029

kujących cieleśnie, tkwi wyższość nad stosunkami u zwierząt.
 Miłość u ludzi składa się z dwóch pierwiastków: z popędu czysto zmysłowego i z pociągu duchowego.
 Taki stosunek dwojga ludzi połączony jest z uczuciem najwyższej rozkoszy, a więc widocznie odpowiada zamiarom Stwórcy względem ludzi. U pary połączonej w ten sposób już i sama czysto zmysłowa strona rozkoszy doznaje większego natężenia, dochodzi dopiero najwyższego szczytu.
 Tak więc stosunek dwojga ludzi, odpowiadający istotnym prawom przyrody i zamiarom Stwórcy, jest iście prawidłowym (moralnym). Kto przeto spełnia czynność płciową co chwila z inną osobą drugiego rodzaju, ten widocznie zaspakaja tylko popęd czysto-zmysłowy, ale nie doznaje uczuć umysłowej rozkoszy. Ponieważ zaś w ludzkich stosunkach jestto czemś niezupełnem, bo zbliżonem do stosunków zwierzęcych, więc słusznie takie zaspakajanie popędów płciowych jest powszechnie nazywane „niemoralnem“.
 Niemoralne ono, bo nie odpowiada zasadom ludzkiego istnienia, co zaś nie odpowiada tym zasadom, musi być szkodliwe. Tak też jest istotnie. W czem się tu szkodliwość objawia, będziemy rozpatrywać w dalszych rozdziałach. Ale powinniśmy zaraz rozważyć co następuje.
 Zwierzę we wszystkich swych czynnościach powoduje się wrodzoną poczuciowością (instynktem), która je kieruje ku czynnościom dlań pożytecznym, a wstrzymuje od szkodliwych życiu. Człowiek, prócz popędów wrodzonych, odpowiadających instynktom zwierząt, jest obdarzony rozumną wolą, która właśnie daje mu świadomość osobistą, i wynosi go