Strona:Życie płciowe i jego znaczenie.djvu/052

przedstawia mniej wystałości i jest zaopatrzona w bujny włos, stający się dla kobiety szczególną ozdobą. Twarz krótsza, czoło nie tak wysokie, jak u mężczyzny, nos mniejszy, również usta. Szyja kobieca dłuższa od męskiej, tylko w przejściach do głowy i do tułowia nie tak ostro odłączona; gardziel mniej wystaje. Już zewnętrznie spostrzega się w stosunkach tułowia przewagę podbrzusza nad piersią, węższą niż u mężczyzny. Kręgi lędźwiowe są wyższe od męskich, przez co postać staje się wysmuklejszą. Obwód klatki piersiowej zawiera się w powierzchni prostopadłej do miednicy, której okolica odznacza się swą szerokością. Pierś kobieca, złożona z mocniej rozwiniętych gruczołów piersiowych i otaczających je tkanek komórkowych, naprawia niestosunkowość między piersią a brzuchem (ryc. 14.) i przy pięknych prawidłowych kształtach oddziałuje również mile na wzrok i uczucie. Według Buffona, przy należytem położeniu piersi, odległość od jednego sutka do drugiego ma wynosić na tyleż, jak od sutka do środka jamy szyjnej, tak, iż to trzy punkta tworzą równoramienny trójkąt.
 Podbrzusze kobiece jest krąglejsze i bardziej wystające, pępek nieco więcej zagłębiony i odleglejszy od okolicy sromowej, niż u mężczyzny. Kadłub w środku, mianowicie w okolicy krzyża i lędźwi, jest najwęższy i najbardziej wysmukły, czem się obwarunkowuje kibić. W kończynach wierzchnich zauważamy, że kość kluczkowa (obojczyk) jest krótsza i mniej zgięta, łopatki mniejsze i bardziej przyległe do tułowia, ramiona krótsze, krąglejsze, tłustsze, palce cieńsze i ostrzejsze. Pewna pełnia i krągłość znamionują piękność kobiecych ramion, zdających się być przeznaczonemi nie do silnie naprężnej pracy, lecz do lekkich i delikatnych ru-